O LATÍN LINGUA FLEXIVA. CONCEPTOS DE FLEXIÓN E CASO.
Como puidestes comprobar no vídeo anterior as terminacións dalgunhas palabras varían segundo o xénero, o número e a función que realizan na oración.
O latín, como filla do indoeuropeo, é unha lingua flexiva, usa a flexión, é dicir, os morfemas finais das palabras para indicar a función sintáctica.
Ás diferentes formas que presentan as palabras segundo a súa función chamámoslle casos.
Iulius vir romanus est. Aemilia mater romana est. Liberi sunt filii filiaeque.
O CASO NOMINATIVO
Pois ben o latín usa o caso nominativo tanto para expresar a función de suxeito como de atributo.
Como ben sabes, os verbos nas oracións teñen moito que dicir, funcionan como motores das mesmas. Se te fixas nas oracións do vídeo, todas elas están formadas por verbos chamados atributivos ou copulativos como est, sunt (ser, estar, parecer...) que crean predicados nominais porque o seu complemento natural é o atributo.
Marcus puer romanus est. Aemilia et Delia et Syria feminae sunt.
SUX. ATRIB. Vbo. SUXEITO ATRIB. Vbo.
O CASO XENITIVO
O latín, ademais do nominativo, ten máis casos para expresar distintas funcións sintácticas. O xenitivo serve para expresar a función de complemento do nome (CN).
Iulius pater Marci est. Marcus filius Aemiliae et Iulii est.
SUX. ATRIB CN Vbo. SUX. ATRIB. CN. Vbo.
Marcus et Quintus et Iulia sunt liberi Iulii et Aemiliae.
SUX. Vbo. ATRIB. CN.
QUAESTIONES: RESPONDE IN LINGUA LATINA
Quis Iulius est?
Quae Aemilia est?
Qui Marcus et Quintus sunt?
Estne puer Iulius?
Suntne viri Marcus et Quintus?
Estne Iulius puer?
Quis pater Marci est?
Quae mater Marci est?
Quae mater Iuliae est?
Quae filia Iulii et Aemiliae est?
Qui filii Iulii et Aemiliae sunt?
Qui liberi Iulii et Aemiliae sunt?
Ningún comentario:
Publicar un comentario